Miller’in 7 ± 2 qanunu - 1956-cı ildə amerikalı psixoloq George A. Miller tərəfindən irəli sürülən və insanın qısamüddətli yaddaş tutumunu təsvir edən nəzəriyyə. Qanuna görə, insanların qısamüddətli yaddaşı bir anda təxminən 7 ± 2 vahid məlumatı (yəni 5-dən 9-a qədər) işləyə və yadda saxlaya bilər. Bu vahidlərə "çank" (chunk) deyilir və onlar fərdi məlumat elementlərini bir araya gətirərək yaddaşa daha effektiv şəkildə yerləşdirilə bilər. Əsas prinsiplər - Çanklaşdırma: İnsan beynində məlumatları idarə etmək və yadda saxlamaq üçün daha böyük məlumat parçalarını birləşdirərək "çank" adlanan vahidlərə çevirmək mümkündür. - Qısa müddətli yaddaşın məhdudiyyəti: İnsan beyni çox sayda məlumatı eyni anda işləyə bilmir. Məlumatın həcmi bu limitdən artıq olduqda yadda saxlama prosesi çətinləşir. Praktik əhəmiyyəti - Dizayn və təlimdə istifadəsi: Təlim materialları və ya istifadəçi interfeysləri dizayn edilərkən, yaddaşın bu məhdudiyyətləri nəzərə alınmalıdır. Məsələn, təqdimat zamanı informasiyanı 5-9 elementdən ibarət kiçik hissələrə bölmək daha effektiv ola bilər. - Psixologiya və təhsil: Təhsil prosesində məlumatın öyrənilməsi və yadda saxlanması üçün materialların çanklaşdırılması tələbələrə kömək edə bilər. - Rəqəmsal sistemlər və UI dizayn: Məlumatların istifadəçilərə təqdimatında bu məhdudiyyətləri nəzərə alaraq daha anlaşılan interfeyslər yaradıla bilər.
https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC4486516/
https://www.britannica.com/topic/The-Magical-Number-Seven-Plus-or-Minus-Two-Some-Limits-on-Our-Capacity-for-Processing-Information
https://www.intrafocus.com/2022/04/seven-plus-or-minus-two/
https://labs.la.utexas.edu/gilden/files/2016/04/MagicNumberSeven-Miller1956.pdf
Tarix : 20 dekabr 2024
Əksi qeyd olunmayıbsa, bu məzmun CC BY-SA 4.0 çərçivəsində yayımlanır.
