Jül Laforg (16 avqust 1860 – 20 avqust 1887) - Fransız-Uruguaylı şairdir və tez-tez Simbolist şair olaraq tanınır. Onun əsərlərində, həmçinin İmpresionizmin birbaşa təsiri olduğu da qeyd edilmişdir və şeirinə "hissə-simbolist, hissə-impresionist" deyə xarakterizə edilmişdir. Laforgun dil və mövzu istifadəsi ona fərqlilik gətirmişdir və onun üslubu müasir Fransız şeirinin inkişafında mühüm rol oynamışdır. Bundan əlavə, Laforg 1881-ci ildə Fransız rəssamı Pyer-Ogüst Renoir üçün Gəmiçi Partiyası Şamı əsərində model olmuşdur. Laforgun 27 yaşında erkən ölümü ədəbiyyat dünyasında qalıcı iz buraxmışdır və o, Simbolist hərəkətinin mühüm bir fiquru olaraq qalır. Həyatı Jül Laforgun valideynləri, Şarl-Benoa Laforg və Polin Lakolay, Uruqvayda tanış olmuşdular, burada atası əvvəl müəllim, sonra isə bank işçisi olaraq çalışmışdı. Jül, ailənin on bir övladından ikincisi idi, ən böyük uşaq isə Jülün qardaşı Emil idi ki, o da tanınmış heykəltəraş olacaqdı. 1866-cı ildə ailə Fransaya, atası Tarbes şəhərinə köçdü, amma 1867-ci ildə Jülün atası və anası Uruqvaya qayıtmağa qərar verdilər. 1876-cı ildə Jülün atası ailəni Parisa apardı. 1877-ci ildə anası pnevmoniyadan vəfat etdi, üç ay əvvəl bir düşüklük keçirən Jül isə yaxşı şagird olmadığından bakalavr imtahanlarını verə bilmədi. (Onun sinif yoldaşı Henri Bergson bu imtahandan keçdi və böyük intellektual nailiyyətlərə imza atdı.) 1878-ci ildə yenə uğursuz oldu, sonra isə üçüncü dəfə də imtahanı keçə bilmədi, amma öz başına böyük fransız yazıçılarını oxumağa başladı və Parisin muzeylərini ziyarət etdi. 1879-cu ildə atası xəstələndi və Tarbesə qayıtdı, amma Jül Parisdə qalmağa davam etdi. İlk şeirini Tuluzada dərc etdi. Həmin ilin sonunda bir neçə şeirini dərc etdi və tanınmış yazıçılar tərəfindən diqqətə alındı. 1880-ci ildə o, Parisin ədəbi dairələrinə daxil oldu və Paul Bourget'in rəhbərlik etdiyi La Vie moderne jurnalının himayəsi altına girdi. 1881-ci ildə Laforg üçün çox şey oldu: o, Taine'in dərslərinə qatıldı, rəsm və sənətə böyük maraq göstərdi. Zəngin kolleksiyaçı, İmpressionist sənətinin ilk kolleksiyaçılarından biri olan Şarl Efrussi, Laforg'u öz katibi kimi qəbul etdi. İmpressionizmin Laforgun erkən dövrlərində şair kimi inkişafına birbaşa təsiri Laforg tədqiqatlarının mövzusudur. Les Complaintes nəşrinə girişində, Laforg haqqında (1963) bioqrafiyanın müəllifi Maykl Kolli, Laforgun ədəbiyyatda İmpressionizmin bədii ekvivalenti yaratmaq üçün daha və ya az şüurlu bir cəhd etdiyini qeyd edir. 1881-ci ildə Laforg bir roman yazdı, Stephane Vassiliew, və Yer Kədəri adlı bir şeir kolleksiyası hazırladı, lakin sonra onu yarımçıq qoydu, baxmayaraq ki, bəzi parçalar Les Complaintes üçün dəyişdirildi. Həmçinin 1881-ci ildə bacısı onu tək qoyaraq, atalarının Tarbesdə ağır xəstə olduğu üçün Parisdən ayrıldı. 1881-ci ildən 1886-cı ilə qədər Berlində yaşayan Laforg, İmperatoriçə Ağusta üçün Fransız oxucusu kimi çalışdı, mədəniyyət müşaviri kimi fəaliyyət göstərdi. O, yaxşı maaş alırdı və maraqlarını çox sərbəst şəkildə davam etdirə bilirdi. 1885-ci ildə Notre-Dame la Lune'in İmitasiyası adlı əsərini yazdı, bu, geniş şəkildə onun baş əsəri kimi qəbul edilir. 1886-cı ildə o, Fransaya qayıtdı və ingilis qadını Leah Lee ilə evləndi. Eyni il onun şeirləri La Vogue jurnalında Arthur Rimbaud'nun əsərləri ilə yanaşı nəşr olundu. Onun L'Hiver Qui Vient ("Gələcək Qış") adlı şeiri bu şeirlərdən biri idi və o, bu şeirin özünün gələcək əsərlərinə ton verəcəyini düşünürdü. Burada bəzi eksperimental yazılar nəşr etsə də, onun ən yaradıcı və orijinal işi, ən azından onun öz fikrincə, həyatında heç vaxt dərc olunmadı. O, növbəti il, 27 yaşını qeyd etməsindən dörd gün sonra, vərəm xəstəliyindən vəfat etdi, həyat yoldaşı isə qısa müddət sonra onun ardınca getdi. O, tamamlanmamış bir azad şeir kitabı olan Des Fleurs de Bonne Volonte və Moral Tales adlı seriyasının tamamlanmamış son essesi ilə arxada qaldı. Əsərləri Soir de Carnaval (təxmini 1880) Stephane Vassiliew (1881, 1943-cü ilə qədər nəşr olunmayıb) Les Complaintes (1885) L'Imitation de Notre-Dame la Lune (1886) Moralités légendaires (1887) Des Fleurs de bonne volonté (1890) Derniers vers (1890) Berlin, la cour et la ville (1922) Triste triste (1967) Some Poems of Jules Laforgue With Images by Patrick Caulfield (London: Petersburg Press, 1973)
https://www.britannica.com/biography/Jules-Laforgue
https://www.britishmuseum.org/collection/term/AUTH239669
https://newcriterion.com/article/two-poems-by-jules-laforgue/
https://www.jstor.org/stable/2926277
https://www.goodreads.com/author/show/144516.Jules_Laforgue
https://www.guillemotpress.co.uk/poetry/all-keyboards-are-legitimate-jules-laforgue-variations
https://www.ndbooks.com/author/jules-laforgue/
Tarix : 13 mart 2025
Əksi qeyd olunmayıbsa, bu məzmun CC BY-SA 4.0 çərçivəsində yayımlanır.
